ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αντιεθνικιστική παρέμβαση στην πανεπιστημιούπολη

Στο εκρηκτικό περιβάλλον που συνθέτουν η παγκόσμια συστημική κρίση και το εντεινόμενο άνοιγμα της ταξικής ψαλίδας, η άνοδος του εθνικισμού και η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών, το οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό τοπίο αναδιατάσσεται με γεωμετρική πρόοδο. Η κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση που ξεκίνησε πριν από το ξέσπασμα της κρίσης και επιταχύνθηκε κατά τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο επιτακτική και ταυτόχρονα όλο και πιο βίαιη, με αποτέλεσμα να υιοθετεί κάθε διαθέσιμο μέσο για την εμβάθυνση, αναπαραγωγή και επέκταση των κυρίαρχων εκμεταλλευτικών κοινωνικών και ταξικών σχέσεων, μέσα σε ένα κοινωνικά εύθραυστο και με απρόβλεπτες μεταβλητές διεθνές πολιτικό σκηνικό.

Στη παρούσα συγκυρία, κάθε παλιά ή νέα μέθοδος οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης επιστρατεύεται προκειμένου να αποφευχθεί ένα νέο επεισόδιο της συστημικής κρίσης, να αποτραπεί μια νέα φάση της που θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει ένα νέο και πιο ισχυρό ντόμινο καταρρεύσεων στις παγκοσμιοποιημένες αγορές, συμπαρασύροντας τις χρεοκοπημένες κρατικές οικονομίες σε νέα αδιέξοδα. Σε αυτή την κατεύθυνση, εργαλεία κρατικού παρεμβατισμού και προστατευτισμού επανέρχονται από άλλοτε ισχνά και άλλοτε διευρυμένα τμήματα των αστικών τάξεων και κρατών προωθώντας έναν ξοφλημένο κευνσιανισμό ως αντίδοτο στην κρίση, δασμολογικές πολιτικές, “οικονομικός εθνικισμός” και εμπάργκο στο διεθνές εμπόριο επαναφέρονται πυροδοτώντας έναν αδιέξοδο νεο-μερκαντιλισμό. Αυτές οι απόπειρες ανακατατάξεων και αναπροσαρμογών του κρατικού/καπιταλιστικού οικοδομήματος αποτελούν απόρροια μιας περιόδου η οποία διατρέχεται από “σκαμπανεβάσματα” και “πισωγυρίσματα” ως αντανάκλαση δομικών καπιταλιστικών αδιεξόδων, με αποτέλεσμα η αναβίωση παρωχημένων συνταγών και μοντέλων διαχείρισης για την σωτηρία και αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κερδοφορίας και το ξεμπλοκάρισμα της κρατικής/καπιταλιστικής μηχανής να προχωρά εσπευσμένα.

Μια περίοδος, όπου η έκρηξη ενός γενικευμένου διακρατικού πολέμου δεν φαντάζει ούτε απίθανη, ούτε μακρινή και για την οποία τα κράτη βρίσκονται σε στρατιωτική και πολιτική ετοιμότητα. Η ενεργοποίηση των “εθνικών κορμών”, η καθεστωτική επένδυση στην εθνικιστική προπαγάνδα, τα “θερμά επεισόδια” σε αμφισβητούμενα εδάφη, προειδοποιούν και αποκαλύπτουν την πολεμική προετοιμασία των κρατών εν’ όψει μιας σφοδρής σύγκρουσης παγκοσμίου εμβέλειας, η έκβαση της οποίας θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τους όρους καταπίεσης/εκμετάλλευσης των κοινωνιών (σε ενδεχόμενο που δεν αποτραπεί) για τις επόμενες αρκετές δεκαετίες. Σε αυτή την κατεύθυνση (της στράτευσης των κοινωνιών στα κρατικά/καπιταλιστικά συμφέροντα και της πολεμικής προετοιμασίας), η ανάδυση/τροφοδότηση των εθνικιστικών δυνάμεων ενισχύεται σε πολλά σημεία του πλανήτη. Μέσα από ακροδεξιές, φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές ή ακόμα και υπέρμαχες του “σοσιαλιστικού κράτους” εφεδρείες του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος, το “χαρτί” του εθνικισμού τζογάρεται από πλείστες δυνάμεις του κρατικού εσμού. Η υιοθέτηση του εθνικισμού από κάθε απόχρωση του εξουσιαστικού πολιτικού φάσματος ερείδεται στην ίδια του την ουσία, αφού ο εθνικισμός δεν αποτελεί μονοπώλιο της ακροδεξιάς αλλά σάρκα από την σάρκα του σύγχρονου κράτους και της αστικής τάξης.

Σε εγχώριο επίπεδο, η πρόσφατη αναζωπύρωση του “μακεδονικού ζητήματος” με αφορμή την ένταξη του κράτους της βόρειας Μακεδονίας στο νάτο σηματοδότησε κοινωνική άνοδο του εγχώριου εθνικισμού, ως αποτέλεσμα της συστημικής αξιοποίησης ενός δευτερεύοντος στην “συμφωνία των Πρεσπών” ζήτημα, αυτό του ονοματολογικού. Ένα παραλήρημα που εκκινούσε απ’ την καταγωγή του σφαγέα μεγαλέκου και κατέληγε σε συνωμοσιακού χαρακτήρα ανοησίες για την “παραχάραξη” της ελληνικής ιστορίας, αποτέλεσε εφαλτήριο “εθνικής συσπείρωσης” σε ακροδεξιού περιεχομένου συλλαλητήρια και καθοδηγούμενες φιέστες “εθνικής ενότητας”. Μια ολόκληρη φάμπρικα παραγωγής πολιτικού θεάματος στήθηκε με σκοπό την συγκρότηση εκλογικών δεξαμενών και χαρτών κοινωνικής επιρροής, με την κυβέρνηση απ’ την μία να επιχειρεί την προβολή της ως κεντρικό πόλο αντιμετώπισης της ακροδεξιάς ατζέντας και παράγοντα διασφάλισης της ειρήνης στα Βαλκάνια (sic) και στον αντίποδα τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις (από την νδ και την χ.α., μέχρι το κκε και την λαε) να ψαρεύουν στα θολά νερά του κοινωνικού συντηρητισμού για να αποσπάσουν πολιτική υπεραξία. Ένα συστημικό πανηγύρι με μοναδικούς νικητές το κεφάλαιο και το κράτος, ανεξάρτητα από την όποια αριστερά ή δεξιά του συνιστώσα βρίσκεται στο τιμόνι της οικονομικής και πολιτικής του διαχείρισης.

Οι δυνάμεις που συναρθρώθηκαν στον “πλουραλιστικό” πολτό των μακεδονομάχων (από την άκρα δεξιά μέχρι την εξωκοινουβουλευτική αριστερά) επιβεβαίωσαν εκ νέου ότι ο εθνικισμός ως πολιτική θρησκεία του κράτους αφορά και διατρέχει ολόκληρο το το πολιτικό φάσμα των κρατιστικών και εξουσιαστικών ιδεολογιών. Ως συστατικό εργαλείο της αστικής τάξης και ως θεμελιακός πυλώνας συγκρότησης και κοινωνικής αναπαραγωγής του έθνους/κράτους, ο εθνικισμός είναι αποδεκτός και αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ιδεολογικού και πολιτικού συστήματος το οποίο αποδέχεται και αναγνωρίζει το κράτος ως καταλληλότερο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης. Γι’ αυτό και η αποδόμηση του εθνικισμού αποτελεί προϋπόθεση και αιχμιακό σημείο σύγκρουσης για την οικοδόμηση της επαναστατικής προοπτικής.

Τα έθνη δεν προϋπάρχουν του σύγχρονου αστικού κράτους. Δεν είναι αχρονικές κοινωνικές οντότητες και δεν μετρούν περισσότερο από τέσσερις αιώνες ύπαρξης. Γεννήθηκαν από το σύγχρονο κράτος και την αστική τάξη υπό τις επιδράσεις των αναγεννησιακών και διαφωτιστικών ιδεών, απέκτησαν υλική υπόσταση και γεωγραφική χωροταξία από τις αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις του 17ου και 18ου αιώνα που έλαβαν χαρακτήρα εθνογέννεσης. Τα έθνη ως συνεκτικοί σύνδεσμοι που ενοποιούν/συνέχουν σε φαντασιακό και συμβολικό επίπεδο τα διάφορα ανταγωνιστικά ταξικά συμφέροντα που αποκρυσταλλώνονται και συγκροτούν την κοινωνική πυραμίδα/ιεραρχία, αποτελούν κεντρικό μηχανισμό επιβίωσης και διαιώνισης της αστικής τάξης και του κράτους. Αποτελούν δίαυλο μετάδοσης και επιβολής της κρατικής ιδεολογίας και κοινωνικής αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εθνικές ιδέες βασίζουν την ύπαρξη τους ως προς το να παράγουν συνοχή και ομοιογένεια ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς “προς τα μέσα” και την εχθρότητα για ότι βρίσκεται “προς τα έξω”. Να προκαλούν υπερηφάνεια για γεγονότα που ποτέ δεν συνέβαλλαν οι υπήκοοι του “έθνους” για να συντελεστούν και να καλλιεργήσουν το μίσος για ανθρώπους που ποτέ τους δεν συνάντησαν (οι “Τούρκοι”, οι “Σκοπιανοί”, οι “αλλόθρησκοι” κ.λ.π.). Και τέλος για να μετατρέπουν τους καταπιεσμένους σε κρέας για τα κανόνια των εθνικών/κρατικών στρατών.

Απέναντι στα σχέδια των κυρίαρχων, η ανθρώπινη ιστορία έχει διδάξει ότι οι διακρατικοί/εθνικοί πόλεμοι και οι αιματοχυσίες αποτρέπονται ή εκτρέπονται απ’ την δυναμική των κοινωνικών επαναστάσεων. Από την εποχή του γαλλοπρωσικού πολέμου και την εκεχειρία μεταξύ των γαλλικών και πρωσικών στρατευμάτων με στόχο την συνδυασμένη και από κοινού καταστολή της Παρισινή Κομμούνας, η ζωντανή ιστορία αποδεικνύει ότι οι εθνικοί πόλεμοι των κρατών, σταματούν εκεί που αρχίζει ο απελευθερωτικός, ταξικός και κοινωνικός πόλεμος. Είναι τα επαναστατικά κινήματα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που εκτροχιάζουν και απενεργοποιούν τα σχέδια και τις βλέψεις των αφεντικών. Τα λόγια με τα οποία περιέγραψε ο Μπακούνιν τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας είναι σήμερα κάτι παραπάνω από επίκαιρα: να περάσουμε από τον εθνικό πόλεμο στον ταξικό πόλεμο.

Ενάντια στον τροφοδοτούμενο εθνικισμό και το κοινωνικό κλίμα των ημερών πραγματοποιήσαμε αντιεθνικιστική προπαγανδιστική δράση στην πανεπιστημιούπολη και το σύνολο των σχολών που την απαρτίζει, με ρίψη χιλιάδων φέιγ βολάν και αναγραφή δεκάδων συνθημάτων. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκε και η πρόσφατη ανακοίνωσή μας σχετικά με την απεργία πείνας του Σπύρο Χριστοδούλου και γράφτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης.

Σε Ελλάδα-Τουρκία-Μακεδονία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία

Να μετατρέψουμε τον εθνικό πόλεμο σε ταξικό, για τον θρίαμβο της κοινωνικής επανάστασης

Φωτογραφίες:

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *