Την Δευτέρα 3/6 κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, μια ακόμα ενορχηστρωμένη αστυνομική έφοδος έλαβε χώρα στο ΑΠΘ, αυτή την φορά για την εκκένωση του Ελευθεριακού Στεκιού Primavera. Λίγο αργότερα και ενώ οι εγκάθετες δημοσιογραφικές γραφίδες οργίαζαν, διακινώντας ανακοινώσεις της ΕΛΑΣ και φωτογραφίες των ένστολων πραιτοριανών από το εσωτερικό του στεκιού, ο χώρος ανακαταλήφθηκε. Η μη αμαχητί παράδοση των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριων, έφερε στην συνέχεια της ημέρας και την δεύτερη και σαφώς προμελετημένη από τα κυβερνητικά επιτελεία εισβολή των έμμισθων δολοφόνων για την καταστολή της ανακατάληψης.
Η εκκένωση του Ελευθεριακού Στεκιού Primavera έρχεται σε πλήρη ευθυγράμμιση όχι μόνο με τις διαχρονικές αστικές επιδιώξεις για την κατάπνιξη της πολιτικής και αγωνιστικής δράσης εντός των πανεπιστημίων, αλλά και με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική του ξεπουλήματος δημόσιων χώρων και της καπιταλιστικής τους αξιοποίησης προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας που καρπώνεται τον κοινωνικό πλούτο. Όπως άλλωστε γνωστοποίησε σε ανακοίνωση της η «Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere», πριν από δύο εβδομάδες είχε υπάρξει προειδοποίηση πως ο χώρος θα έβγαινε σε δημοπρασία προς εξεύρεση ιδιωτών κερδοσκόπων, από την «Εταιρεία Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας» του ΑΠΘ.
Κράτος – πρυτανικές αρχές και επιχειρηματικά αρπαχτικά, δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα! Αφού μετέτρεψαν το τάχα “δημόσιο” και “δωρεάν” πανεπιστήμιο σε πεδίο κερδοφορίας για κάθε λογής εργολαβία, αφού επέβαλαν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και δημιούργησαν επί πληρωμή ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα για να εξασφαλίζει το πανεπιστήμιο ως πραγματική καπιταλιστική εταιρία την χρηματοδότηση του (αντισταθμίζοντας την συρρίκνωση των κρατικών δαπανών ελέω μνημονίων με το ξεζούμισμα των φοιτητών/τριων), τώρα έρχονται και τα πανεπιστημιακά “ΤΑΙΠΕΔ” να βγάλουν στο σφυρί χώρους ψαχουλεύοντας επενδυτές! Από τις εκκενώσεις φοιτητικών στεκιών και τις αστυνομικές και πειθαρχικές διώξεις στον προπαγανδιστικό βωμό της καταπολέμησης της «ανομίας», φτάσαμε σήμερα στην απροκάλυπτη και άνευ ενδιαφέροντος για επικοινωνιακά τεχνάσματα εκδίωξη φοιτητών/τριων από χώρους του πανεπιστημίου για την στέγαση οικονομικών συμφερόντων.
Το σχέδιό τους είναι εμφανές: ένα επιχειρηματικό πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητικούς αγώνες, εχθρικό προς τους «φασαριόζους» αντιρρησίες της κοινωνικής λεηλασίας και συνάμα φιλικό για τις ορέξεις κερδοφορίας μιας ισχνής παρασιτικής μειοψηφίας. Από τον νόμο Διαμαντοπούλου το 2011 κατά την πρώτη μνημονιακή περίοδο, έως τα νομοσχέδια Γαβρόγλου και Κεραμέως και τέλος, με το πρόσφατο νομοσχέδιο Πιερρακάκη, οι κρατικοί και αστικοί σχεδιασμοί για την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, προχωρούν ολοταχώς και ανεξαρτήτου κυβέρνησης. Αξιοποιώντας την ήττα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων της διετίας 2010-12, κεφαλαιοποιώντας εν συνεχεία την κινηματική ενσωμάτωση κατά τα χρόνια της σοσιαλδημοκρατικής ερημοποίησης 2015-2019 και πατώντας πάνω στα ψεύδη της «ανάπτυξης» και της «σταθερότητας» της τρέχουσας περιόδου, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας επιδιώκει να ταπεινώσει παραδειγματικά τις αντιστάσεις και τις επαναστατικές ιδέες που μπολιάστηκαν στην νεολαία και την εργατική τάξη της προηγούμενης δεκαετίας και έκανε χιλιάδες ανθρώπους να πιστέψουν ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Και ευελπιστούν, ότι έχει έρθει η ώρα, να μπει ένα τέλος και στα τελευταία οχυρά, όπου οι συσχετισμοί δύναμης παραμένουν αρνητικοί για αυτό: τα πανεπιστήμια.
Ωστόσο, παρά τα αντίθετα καταπιστεύματα που διακινούν οι αλαζόνες θριαμβευτές, τίποτα πιο ασταθές δεν υπάρχει σε μια αστική δημοκρατία από μια κυβερνητική μονοκρατορία και με την αποχή από τις εκλογικές τους φιέστες να τους στοιχειώνει υποσχόμενη αβεβαιότητα και πόλωση. Αν σήμερα η κυβέρνηση και οι μεγάλοι παίχτες του κράτους και του κεφαλαίου γελούν αυτάρεσκα εκτιμώντας ότι πέτυχαν να υφαρπάξουν εκβιαστικά την πολυπόθητη κοινωνική και ταξική συναίνεση, δουλειά των αγωνιζόμενων δεν είναι να συμφωνήσουν με αυτούς και να εγκαταλείψουν την επαναστατική υπόθεση διεκδικώντας ψίχουλα ανάτασης σε μικροπαραχωρήσεις δικαιωμάτων γυρίζοντας την πλάτη στα κεντρικά προτάγματα. Αλλά να χτίσουν, εδώ και τώρα, τόσο στα πανεπιστήμια, όσο και στο εργατικό κίνημα και ολόκληρη την κοινωνία, τους νέους συσχετισμούς δύναμης και εκείνο το επαναστατικό κίνημα που θα τους συντρίψει.
Να τους χαλάσουμε τα σχέδια, κάνοντας τα πανεπιστήμια κάστρα αντίστασης και αγώνα
Αλληλεγγύη στους εκκενωμένους φοιτητικούς χώρους και τους διωκόμενους και απειλούμενους με πειθαρχικά φοιτητές.
Οργάνωση και Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
