Την Δευτέρα 3/2 πραγματοποιήθηκε στην Πάντειο οργανωμένη επίθεση μελών της ΑΡΑΣ (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση) κατά μικροφωνικής συγκέντρωσης που διοργανώθηκε από το Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου και την Αντιεξουσιαστική Συνέλευση Παντείου, η οποία πραγματοποιούνταν με αφορμή την λασπολογία και τις τακτικές τραμπουκισμού του φοιτητικού σχήματος της σχολής (ΕΑΑΚ-ΑΝΑΣΑ) που ελέγχει το εν λόγω μόρφωμα. Κατά την συγκεκριμένη επίθεση που είχε ως σαφή στόχο να διαλύσει δια της βίας την συγκέντρωση και να σπάσει στο ξύλο αδιακρίτως όλους τους συμμετέχοντες σ’ αυτή, τραυματίστηκαν δύο εκ των συμμετεχόντων, με τον έναν σύντροφο να καταλήγει στο νοσοκομείο. Τα μέλη της ΑΡΑΣ επιχείρησαν, επίσης, να εισβάλλουν στο Αντιεξουσιαστικό Στέκι Παντείου, γεγονός που αποτράπηκε απ’ όσους/ες εκ των συγκεντρωμένων υποχώρησαν στην συνέχεια εντός του.
Δεν είναι η πρώτη φόρα που το συγκεκριμένο μόρφωμα (ΑΡΑΣ), εμπλέκεται με όρους συμμορίτικης βίας σε γεγονότα φυσικής αντιπαράθεσης με πολιτικούς του αντιπάλους εντός των σχολών. Η πάγια τακτική των μελών της ΑΡΑΣ είναι να δημιουργούν τα ίδια συνθήκες έντασης με απολίτικες προκλήσεις και επιθέσεις, να λασπολογούν χρησιμοποιώντας ασύστολα την χυδαία ρητορική της προβοκατορολογίας και να αναπαράγουν κατά γράμμα την κρατική προπαγάνδα περί «ανομίας» και «παραβατικών στοιχείων» κατά αναρχικών/αντιεξουσιαστικών δυνάμεων εντός των σχολών και έπειτα στις περιπτώσεις που βρίσκουν μπροστά τους τις απαντήσεις που αρμόζουν, να θυματοποιούνται και να διαχέουν συστηματικά και μεθοδευμένα ψέματα. Στο ενδιάμεσο όλων αυτών, περιφέρουν έναν «θίασο» κρανομένων παλουκοφόρων μέσα στις σχολές, οργανώνοντας θρασύδειλες επιθέσεις, εμπνευσμένες καθ’ όπως φαίνεται από «παλαιές δόξες» της οπορτουνιστικής ΕΑΑΚ, όταν οι αλυσίδες των κρανοφόρων της «πετούσαν» αναρχικούς/ες έξω από τα μπλοκ των συλλόγων κατά την διάρκεια αγωνιστικών συγκρούσεων και τους παρέδιδαν στην αστυνομία ως κοινοί χαφιέδες.
Βλέπουμε, μάλιστα, πως οι πρακτικές του τραμπουκισμού της ΑΡΑΣ εφαρμόζονται όχι μόνο προς τους οργανωμένους πολιτικούς της αντιπάλους αλλά και προς μεμονωμένους φοιτητές/τριες, μόνο και μόνο επειδή διαφωνούν με τα όσα εκφράζει και υποστηρίζει η συγκεκριμένη παράταξη και εν προκειμένω με τα όσα υποστηρίζει σε χυδαία προβοκατόρικα και συκοφαντικά κείμενα της κατά του Ελευθεριακού σχήματος Παντείου και μελών του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τραμπουκισμός φοιτήτριας εντός της Παντείου από ομάδα μελών της ΑΡΑΣ λίγη ώρα πριν από εξεταζόμενο μάθημα. Η φοιτήτρια στοχοποιήθηκε και δέχθηκε τραμπούκικη επίθεση από μέλη της ΑΡΑΣ, βρισκόμενοι μία εναντίον 15, μόνο και μόνο επειδή δεν δέχθηκε να πάρει συκοφαντικό κείμενο που μοίραζαν τα μέλη της εναντίoν του Ελευθεριακού Σχήματος Παντείου, κατηγορώντας την για σχέσεις με το σχήμα.
Όσο κι εάν η ΑΡΑΣ έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο της «συμμορίτικης γκρούπας», μετατρέποντας την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση σε γηπεδική αρένα, δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε και για την πολιτική φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικάτης εν λόγω κομματικής παράταξης. Κι αυτό, διότι αυτή η πολιτική σε λόγο και δράση εκφράζεται καθημερινά μέσα στα πανεπιστήμια από διάφορα σχήματα της ΕΑΑΚ ανά σχολή στα οποία ηγεμονεύει η ΑΡΑΣ. Επιπλέον, η συμμορίτικη δράση της ΑΡΑΣ έρχεται για να επικαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα ενός οπορτουνιστικού και εξουσιαστικού μορφώματος, σάρκα από την σάρκα της κυβερνώσας αριστεράς, ο οποίος θεωρούμε ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αναγνωρίζεται ως δευτερεύον στοιχείο καθώς μια τέτοια ανάγνωση όχι μόνο αποπολιτικοποιεί την αντιπαράθεση αλλά και συσκοτίζει ως προς τον πολιτικό ρόλο της ΑΡΑΣ ως διαχρονικό εξάρτημα και νεροκουβαλητή της σοσιαλδημοκρατίας.Οι προσπάθειες άλλωστε για εξουσιαστική επιβολή της συγκεκριμένης παράταξης με τις παραπάνω πρακτικές, αποτελούν συγχρόνως και την προσπάθεια με απολίτικα μέσα να επιβληθεί εντός των πανεπιστημίων ως «κινηματική» μια οργάνωση της οποίας η πολιτική είναι αστική και συστημική και η οποία στο μόνο που αποβλέπει είναι στην εναλλαγή των προσώπων και των «συνταγών» στο μείγμα της πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης.
Αρχικά, λέμε ότι η ΑΡΑΣ είναι σάρκα από την σάρκα της κυβερνώσας αριστεράς καθώς αποτελεί μέλος της εκλογικής συνεργασίας «Συμμαχία για την ρήξη» (ΜΕΡΑ25 – ΛΑΕ).Έχει λάβει, δηλαδή, σαφή θέση μέσα στην αστική κοινοβουλευτική διαμάχη για την εξουσία, στο πλευρό των πρώην πρωτοκλασάτων υπουργών της «πρώτης φοράς αριστερά» της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις καταστροφικές συνέπειες της ανόδου της νέας σοσιαλδημοκρατίας στην εξουσία να είναι πλέον γνωστές όσον αφορά την αφομοίωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και των κινημάτων της προηγούμενης δεκαετίας. Η πολιτική που αβαντάρει και προωθεί η ΑΡΑΣ είναι αυτή που ξεδιπλώθηκε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015. Οι «ασυμβίβαστοι» υπουργοί του ΜΕΡΑ25 και της ΛΑΕ είναι αυτοί που έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην παράταση του 2ου μνημονίου στο eurogroup της 20ης Φλεβάρη του 2015 όταν και επικύρωσαν την συνέχεια της αποπληρωμής των δανειακών συμβάσεων έως και το καλοκαίρι του ίδιου έτους, μιλώντας για «ρήξη» ενώ παράλληλα άδειαζαν τα ταμεία για να πληρώνουν τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο, την στιγμή που συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας λιμοκτονούσε και πετιόταν στην εξαθλίωση.
Επιπροσθέτως, είναι τα ίδια «ασυμβίβαστα» πρόσωπα που ενώ διεξαγόταν απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων την άνοιξη του 2015 με μια σειρά αιτημάτων που ουδέποτε η «αντιδεξιά» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άγγιξε (όπως ο τρομονόμος), η κυβέρνηση τους διέτασσε την εισβολή στο πανεπιστημιακό άσυλο για την εκκένωση καταλήψεων (βλ. πρυτανεία), υποκινούσε κακουργηματικές δικογραφίες κατά καταληψιών (βλ. κατάληψη νομικής) και προχωρούσε σε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, όπως και σε κατασταλτικό ισοπέδωμα κινητοποιήσεων με πάμπολλους τραυματισμούς, όπως συνέβη σε μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης στο ίδιο διάστημα.
Η ΑΡΑΣ έχει αναλάβει εργολαβικά το (τάχα) «κινηματικό» ξέπλυμα ενός διόλου ευκαταφρόνητου αριθμού του τότε υπουργικού συμβουλίου και των πολιτικών τους, επιχειρώντας να εμφανίσει ως «ρηξιακούς» υπουργούς της αστικής εξουσίας, πρόσωπα που έχουν στα χέρια τους το αίμα εργαζομένων και αγωνιστών/τριων και τα οποία τότε, μέσα σε μια περίοδο που η προετοιμασία του αριστερού μνημονίου περνούσε μέσα από τις βαρουφακικές δηλώσεις για «λιτό βίο», συνέβαλλαν τα μέγιστα ώστε η αντίσταση να γίνει «ρεαλιστική ανυπακοή», τα κινήματα να συρθούν σε φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις και προδιαγεγραμμένα ως προς τα πρακτικά τους αποτελέσματα δημοψηφίσματα, δίνοντας τα διαπιστευτήρια τους ως εχθροί των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αυτούς υποστηρίζει η ΑΡΑΣ όταν επιτίθεται σε συγκεντρώσεις αναρχικών! Για λογαριασμό αυτών στέλνει θρασύδειλα κόσμο στα νοσοκομεία! Αυτούς στην εξουσία υποστήριζε τότε, ολόκληρη η ΕΑΑΚ και το σύνολο των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς! Αυτά είναι που θέλουν να ξεχαστούν από την κινηματική μνήμη οι άλλοτε σύμμαχες δυνάμεις της ΑΡΑΣ, που τώρα καταγγέλλουν την δράση της και πουλάνε φούμαρα στα νεαρά τους μέλη, λέγοντας ότι διαχωρίστηκαν λόγω «σεξισμού» από την ΑΡΑΣ, εργαλειοποιώντας τον αντιπατριαρχικό αγώνα!
Η πολιτική λοιπόν της ΑΡΑΣ περιορίζεται σε μια αντι-δεξιά ρητορική κατά της κυβέρνησης της Ν.Δ., αποκρύβοντας τα δομικά αίτια της κρατικής και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, επιχειρώντας να δημιουργήσει φρούδες ελπίδες «εξωραϊσμού» του συστήματος, προτάσσοντας απλώς την κυβερνητική εναλλαγή στην εξουσία. Δεν είναι απλώς χουλίγκανοι, ένα «εκφυλισμένο κομμάτι του φοιτητικού κινήματος»: είναι συνειδητοί πολιτικοί αρωγοί συγκεκριμένων δυνάμεων και στόχων εξουσίας. Η πολιτική αυτή της ΑΡΑΣ, εκφρασμένη μέσα στα πανεπιστήμια από τα σχήματα της ΕΑΑΚ τα οποία ελέγχει, στέκεται ανάχωμα προς την ριζοσπαστικοποίηση και την διασύνδεση των φοιτητικών αγώνων και διεκδικήσεων προς την επαναστατική προοπτική, συντελώντας στην πραγματικότητα στην συστημική αφομοίωση τους και την δημιουργία εκλογικής υπεραξίας προς την σοσιαλδημοκρατία, λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά και υπονομευτικά προς τα πραγματικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των ταξικά προσδιοριζόμενων φοιτητών. Δεν θα μπορούσαμε να μην προσθέσουμε στα παραπάνω, και την ανοιχτά δηλωμένη θέση της ΑΡΑΣ υπέρ του Ρωσικού κράτους, υποστηρίζοντας την ιμπεριαλιστική εισβολή στην Ουκρανία. Όπως σημειώνουμε και σε πρόσφατο κείμενο μας, «η οργάνωση αυτή πάντα παίρνει το μέρος των «καλών ιμπεριαλιστών» (έξω από τα σύνορα) και των «καλών εξουσιαστών» (εντός των συνόρων)». *
Για όλους τους παραπάνω λόγους στεκόμαστε πολιτικά και ιδεολογικά απέναντι στην ΑΡΑΣ. Παράλληλα, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι τα γεγονότα στην Πάντειο περνούν αντικειμενικά την όποια αντιπαράθεση σε ένα νέο επίπεδο. Η επίθεση στην Πάντειο ήταν πολιτική παρότι δεν εκφράστηκε ως τέτοια. Δεν ήταν ούτε διαπροσωπικά «ξυλίκια» τα όσα εκτυλίχθηκαν, ούτε η συνέχεια μιας χουλιγκάνικου τύπου προστριβής μεταξύ «αντίπαλων ομάδων». Η ΑΡΑΣ επιτέθηκε μετωπικά σε μια πολιτική φοιτητική συγκέντρωση, επιλέγοντας να περάσει στην φυσική σύγκρουση με αυτούς τους συμμορίτικους όρους που περιγράφηκαν. Είναι αυτονόητο ότι από πλευράς μας στεκόμαστε με αλληλεγγύη και συντροφικότητα προς όσους και όσες χτυπήθηκαν από τα τάγματα εφόδου της ΑΡΑΣ, στην Πάντειο, την ΑΣΟΕΕ και οπουδήποτε αλλού.
Καλούμε το σύνολο των φοιτητών/τριων να απαξιώσει, να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει την πολιτική, την συμμορίτικη δράση και τα όσα πρεσβεύει το εξουσιαστικό, τραμπούκικο και οπορτουνιστικό μόρφωμα της ΑΡΑΣ.
Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής
* Φοιτητικό λεξικό επιβίωσης για πρωτοετείς και όχι μόνο: https://steki-fls.espivblogs.net/2024/11/14/foititiko-lexiko-epiviosis-gia-protoeteis-kai-ochi-mono/
Υ.Γ. Συνολικότερη τοποθέτηση για τον ρόλο και την δράση της ΑΡΑΣ θα δημοσιοποιηθεί από την πλευρά μας το επόμενο διάστημα.
