Ζούμε σε μια περίοδο που τα δομικά αδιέξοδα του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή. Οι συνεχείς επιπτώσεις της συστημικής κρίσης που έρχονται στο προσκήνιο (βλ. πληθωρισμός, ενεργειακό ζήτημα κ.α.) και οι οποίες παρουσιάζονται ως “φυσικά φαινόμενα” συσκοτίζοντας τα δομικά τους αιτία, οι ιμπεριαλιστικοί-διακρατικοί πόλεμοι για το ξαναμοίρασμα των καπιταλιστικών σφαιρών επιρροής και των “ενεργειακών δρόμων”, μας φέρνουν συνεχώς αντιμέτωπους με τα συμπτώματα μιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης που βρίσκεται σε ισχύ από το 2008 μέχρι και σήμερα και φανερώνουν ένα σύστημα που βρίσκεται σε σήψη. Οι πολιτικές διαχείρισης που επιστρατεύονται από τα καπιταλιστικά και κρατικά κέντρα για την αντιμετώπιση του νέου ισχυρού επεισοδίου της καπιταλιστικής κρίσης βγάζουν για άλλη μια φορά χαμένους τους λαούς και τις εργατικές τάξεις ανά τον κόσμο, μετακυλίοντας το κόστος της κρίσης στις πλάτες τους και σκορπώντας τον θάνατο, την φτώχεια και την πείνα.
Αυτή η συνθήκη μέσα στην οποία μας έχουν καταδικάσει το κράτος και το κεφάλαιο γίνεται εύκολα αντιληπτή από τον καθένα και την καθεμία μας μέσα στην καθημερινή ζωή μας, η οποία για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει γίνει μη βιώσιμη. Οι ανατιμήσεις στα τρόφιμα και σε μια σειρά ειδών πρώτης ανάγκης έχουν καταστήσει το κόστος διαβίωσης δυσβάστακτο για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε την αύξηση στις τιμές της ενέργειας και τα ενοίκια που έχουν φτάσει στα ύψη δημιουργείται ένα ζοφερό σκηνικό μέσα στο οποίο βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, η τροφή, το ρεύμα και η θέρμανση γίνονται πλέον είδη πολυτελείας. Οι δηλώσεις από υψηλόβαθμα κρατικά στελέχη για τον “δύσκολο χειμώνα” που μας περιμένει είναι ουσιαστικά ένα μήνυμα προς την μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και της νεολαίας που της ζητούν για άλλη μια φορά να “βάλει πλάτη” και να πληρώσει την κρίση του συστήματος. Είναι ένα κυνικό μήνυμα που το νόημα του μπορεί να αποκωδικοποιηθεί στην φράση “εσείς θα ψοφήσετε από την πείνα και το κρύο” για να ξεπεράσουμε “όλοι μαζί” κι αυτή την κρίση. Η δε “λύση” η οποία προσφέρουν στον λαό είναι επιδόματα πείνας που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα έξοδα μιας εβδομάδας.
Παράλληλα με όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση, η επίθεση στον κόσμο της εργασίας ολοένα και εντείνεται. Εργασιακά κεκτημένα αιώνων καταργούνται, η εργασία εντατικοποιείται, οι ώρες εργασίας αυξάνονται, οι μισθοί παραμένουν στα τάρταρα και διαμορφώνεται μια όλο και πιο άγρια εργασιακή ζούγκλα όπου κυριαρχούν η επισφάλεια και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Επιπροσθέτως, το δικαίωμα στην απεργία και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες χτυπιούνται για να προστατευτούν τα κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα που επιβάλλουν αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Στην κατεύθυνση όλων των παραπάνω, βρίσκονται τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια, όπως ο νόμος Αχτσιόγλου το 2018 και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη τον Ιούνιο του 2021.
Απέναντι στην συνεχή υποτίμηση της ζωής μας και το ποδοπάτημα της ταξικής μας αξιοπρέπειας, καλούμε τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία να στηρίξει την απεργία στις 9 Νοέμβρη. Να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης και αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό που μας καταδικάζουν στην φτώχεια και στην εξαθλίωση. Με μαχητικότητα, συντροφικότητα και αποφασιστικότητα να βροντοφωνάξουμε ΕΩΣ ΕΔΩ! Να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο και να μην δείξουμε καμία ανοχή στις πολιτικές δυνάμεις που το μόνο που προσδοκούν είναι μια εναλλαγή στην εξουσία και με τις διακηρύξεις για “προοδευτικές κυβερνήσεις” επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν σε έναν νέο κύκλο αυταπατών και φρούδων ελπίδων, που όπως έχει αποδεχθεί και από την ιστορική εμπειρία διαιωνίζουν τις ίδιες πολιτικές απέναντι στον λαό. Το σύστημα αυτό δεν εξανθρωπίζεται: ανατρέπεται. Η μόνη λύση απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν είναι άλλη από την οργάνωση και τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση.
9 Νοέμβρη όλοι/ες στους δρόμους
Μόνη λύση η Κοινωνική Επανάσταση
Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής
