Το Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής βρίσκεται από το πρωί της 15ης Νοεμβρίου στον ιστορικό χώρο του πολυτεχνείου διεκδικώντας μια διακριτή και ορατή αναρχική πολιτική παρουσία κατά το τριήμερο των εκδηλώσεων, από την σκοπιά των δικών μας θέσεων, αναλύσεων και επαναστατικών προταγμάτων. Έξω από το κτήριο ΜΑΧ λειτουργεί το βιβλιοπωλείο Μαυροκόκκινο Νήμα και διατίθεται έντυπο πολιτικό υλικό.
Ως διακριτότητα της αναρχικής πολιτικής παρουσίας προσδιορίζουμε την εναντίωση και τον διαχωρισμό από κάθε συστημική απόπειρα οικειοποίησης του πολυτεχνείου και μετατροπής μιας λαϊκής και νεολαιίστικης εξέγερσης σε καθεστωτικό πανηγύρι. Δεν γιορτάζουμε “μαζί” με το κράτος και τις πολιτικές του δυνάμεις την εξέγερση του πολυτεχνείου η οποία δεν μπορεί να νοηθεί ως διαταξική φιέστα υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας ούτε με τους κάθε λογής καπηλευτές της λαϊκής αγωνίας για “ψωμί – παιδεία – ελευθερία “. Μέσω της συμμετοχής μας στις τριήμερες εκδηλώσεις επ’ ουδενί δεν επιδιώκουμε να γίνουμε μέρος μιας συστημικής γιορτής “θριάμβου” της δημοκρατίας ούτε να αφομοιωθούμε σε μια “μετωπική” συμπόρευση με τους αριστερούς πυλώνες του κράτους και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, διακριτότητα σημαίνει επίσης πλήρης και αμετάκλητη πολιτική ρήξη του αναρχικού κινήματος με κομματικούς μηχανισμούς και μορφώματα που στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης επιδιώκουν να οικοδομήσουν τις δικές τους δικτατορίες. Όλων αυτών αλλά και των εξωκοινοβουλευτικών (δήθεν “επαναστατικών”) και “κινηματικών” παραφυάδων τους που κατά τα προηγούμενα χρόνια λειτούργησαν ως νεροκουβαλητές του ΣΥΡΙΖΑ για να τον ενισχύσουν στο εγχείρημα της κατάκτησης της αστικής πολιτικής εξουσίας και της απρόσκοπτης συνέχειας των μνημονίων ενώ κάτι αντίστοιχο επιχειρείται να γίνει και στις μέρες μας. Με όλους αυτούς δεν είμαστε “μαζί” ούτε “ενάντια στην δεξιά” (βάζοντας πλάτη στην επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας) ούτε γιορτάζοντας τις εξεγέρσεις του παρελθόντος. Είμαστε πολιτικοί ανταγωνιστές στο εργατικό και φοιτητικό κίνημα, στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στον αγώνα για την οικοδόμηση της επαναστατικής προοπτικής και καλούμε τον αγωνιζόμενο κόσμο να τους γυρίσει την πλάτη.
Όλα αυτά τα χρόνια της παγκόσμιας συστημικής κρίσης ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εκτός από μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον πυρήνα της οποίας βρισκόταν και βρίσκεται η ανάγκη να διασωθεί η καπιταλιστική κερδοφορία από το αδιέξοδο τέλμα του συστήματος, βίωσαν στην πράξη και τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες για ένα καπιταλισμό με “ανθρώπινο πρόσωπο”. Πιστεύουμε ότι έγινε σαφές πως δεν υπάρχουν “φιλολαϊκές” συνταγές διαχείρισης του καπιταλισμού και του κράτους και εν καιρώ κρίσης όσες οργανωμένες δυνάμεις πρεσβεύουν το αντίθετο δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν στυλοβάτες και απολογητές του συστήματος. Η επανάσταση σήμερα δεν είναι μια ιδεατή προοπτική αλλά μια ιστορική αναγκαιότητα που προκύπτει μέσα από τις αντιφάσεις του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και της συνολικής, δομικής σήψης του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος το οποίο αν δεν ανατραπεί θα μας καταδικάσει σε αργό θάνατο.
12 χρόνια μετά της εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και τα όσα παγκόσμια συνεπέφερε τίποτα δεν έχει τελειώσει, αντίθετα είμαστε στην αρχή. Η αντιμετώπιση της νέας οικονομικής ύφεσης θα συνοδευτεί με νέες ανθρωποθυσίες και βίαιες αναδιαρθρώσεις στον βωμό της περεταίρω συγκέντρωσης κεφαλαίου σε λίγα χέρια. Θα συνοδευτεί με νέα μετακύλιση του πλούτου προς τα πάνω για να μεταβιβαστούν οι ζημιές του νέου επεισοδίου της κρίσης στα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Αυτή η προσπάθεια από μεριάς κράτους και κεφαλαίου έχει ήδη ξεκινήσει και θα κορυφωθεί με την “επιστροφή” στην δήθεν “κανονικότητα” στην μετά-covid εποχή.
Σε εγχώριο επίπεδο οι μεταμνημονιακοί μύθοι του 2018 από την απελθούσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και οι θριαμβολογίες για την “έξοδο από την κρίση” προσέκρουσαν πάνω στο νέο της επεισόδιο που είναι ανεξάρτητο από την πανδημία, εντούτοις όμως πυροδοτήθηκε και πήρε μεγαλύτερη διάσταση από αυτήν και την παραγωγική βραχυκύκλωση κατά τα 2 lockdown. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ανήλθε στην εξουσία πατώντας πάνω σε αυτούς τους μύθους και τα success story γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το αφήγημα της “ανάπτυξης” δεν θα κρατήσει και πολύ. Η πανδημία του covid19, η ύφεση και τα μεγάλα ελλείμματα απλώς επιτάχυναν αυτή την διάψευση.
Μέσα σε καθεστώς απαγόρευσης της κυκλοφορίας βρέθηκε μια “χρυσή ευκαιρία” για να περαστούν αντικοινωνικά και αντεργατικά νομοσχέδια (βλ. νομοσχέδιο Χατζηδάκη, Κεραμέως, πτωχευτικός κώδικας κ.α.) τα οποία θα πολλαπλασιαστούν όσο θα πλησιάζει η επαναφορά των δημοσιονομικών κανόνων που είχαν αρθεί λόγω πανδημίας. Και όσο η επίθεση σε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα θα εντείνεται τόσο ο κρατικός αυταρχισμός θα αυξάνεται για να εδραιωθεί ανώδυνα και χωρίς κοινωνικής και ταξικές αντιστάσεις η νέας πραγματικότητα της υποτίμηση των ζωών μας που έχουμε χρέος να ανατρέψουμε.
Εδώ, μέσα από τον ιστορικό χώρο του πολυτεχνείου, εδώ που έχει χυθεί αίμα αγωνιστών και αγωνιστριών σε μάχες και αγώνες, ως Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής απευθύνουμε κάλεσμα στην νεολαία των πανεπιστημίων, τους νέους και της νέες της εργατικής τάξης και τους μαθητές και τις μαθήτριες, να επισκεφτούν το βιβλιοπωλείο και το πολιτικό υλικό που διατίθεται, να γνωριστούμε και να μιλήσουμε. Το ίδιο κάλεσμα απευθύνουμε στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που μοιραζόμαστε κοινές αξίες και κοινές πολιτικές και αγωνιστικές αγωνίες.
Να ετοιμάσουμε την παρουσία μας στον δρόμο και την υπεράσπιση του πολυτεχνείου και της γειτονιάς των Εξαρχείων τώρα και κατά το επόμενο διάστημα, με τον τρόπο που φοβούνται το κράτος, οι εταιρείες και τα μεγαλοαφεντικά (ταξικά και πολιτικά) που έχουν διαφορετικές βλέψεις γι’ αυτά. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια.
Οι αγώνες και τα ιστορικά τους σύμβολα δεν μπαίνουν σε μουσεία
1,2,3 πολλά πολυτεχνεία
Να περάσουμε από την εξέγερση στην οργανωμένη πάλη για την Κοινωνική Επανάσταση
