Η Μαρία Ευθυμίου διδάσκει ιστορία στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Πρόκειται για μία καθηγήτρια η οποία γνωρίζει πολύ καλά να χρησιμοποιεί την θέση της εντός του πανεπιστημίου για να εκφράσει την εξουσιομανία και την αλαζονεία της. Οι πρακτικές της είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους όσους έτυχε να παρακολουθήσουμε κάποιο μάθημά της. Η επίδειξη ισχύος της προς τους φοιτητές/τριες κορυφώνεται κατά την εξεταστική περίοδο. Η κ. Ευθυμίου έχει αποφασίσει να μην ανακοινώνει τις βαθμολογίες των γραπτών που «δεν της αρέσουν», αναγκάζοντας ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών να περνάει από το γραφείο της. Εκεί μιλάει στους φοιτητές με τον χειρότερο τρόπο, τους προσβάλλει και τους ειρωνεύεται επειδή δεν της αρέσει ο γραφικός τους χαρακτήρας, επειδή δεν γνωρίζουν άριστη ορθογραφία ή επειδή δεν την ικανοποιούν οι γεωγραφικές τους γνώσεις. Απόδειξη της απαράδεκτης συμπεριφοράς της είναι πως μετά από αυτές τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις ορισμένα άτομα αποχωρούν κλαίγοντας από το γραφείο της.
Αυτή η πρακτική της κ. Ευθυμίου βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με την γενικότερη συμπεριφορά της κατά την διάρκεια των παραδόσεων. Τα μαθήματα της περιέχουν ταξική μεροληψία και ιδεολογική προπαγάνδα, με απώτερό της στόχο να διαμορφώσει πειθήνιες στο καπιταλιστικό σύστημα συνειδήσεις. Έτσι τα περιθώρια διαφωνίας ή αμφισβήτησης συγκεκριμένων θέσεων αποτελούν κάτι το απαγορευτικό. Κάθε συμμετοχή στο μάθημα της από την πλευρά των φοιτητών η οποία δεν αναπαράγει αυτό που η ίδια υποστηρίζει διακόπτεται πριν ολοκληρωθεί με την δικαιολογία ότι είναι εκτός θέματος ή ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Παρατηρώντας την γενικότερη δημόσια παρουσία της εντός και εκτός του πανεπιστημίου δεν μας προξενούν ιδιαίτερη εντύπωση οι παραπάνω πρακτικές και συμπεριφορές της. Η Ευθυμίου αποτελεί το είδος του πανεπιστημιακού που αγαπάμε να μισούμε. Κατά καιρούς, διαμαρτυρόμενη για την κατάσταση που επικρατεί εντός των πανεπιστημίων τριγυρίζει στους διαδρόμους της σχολής κρατώντας χαρτόνια που γράφουν: «ΑΕΙ χώροι μάθησης και εργατικότητας ΟΧΙ ανομίας, αυθαιρεσίας και διάλυσης» , «Φτάνει πια! Σχολές ανοικτές» και άλλα αντίστοιχα. Στις συνεντεύξεις που δίνει, ως πιστός παπαγάλος του συστήματος «της τάξης και της ασφάλειας», έχει ταχθεί επανειλημμένα εναντίον τόσο των φοιτητικών και εργατικών διεκδικήσεων όσο και του αναρχικού/ αντιεξουσιαστικού χώρου, φροντίζοντας πάντα να τονίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση και ενότητα μεταξύ των Ελλήνων. Σύμφωνα με την κ. Ευθυμίου «τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν μεταβληθεί σε χώρους ανομίας, καταστροφών, καταλήψεων και βανδαλισμών από άτομα τα οποία βάζουν διάφορες ταμπέλες στους εαυτούς τους για να καλύψουν την αθλιότητα τους». Η ίδια, μάλιστα, είχε υποβάλει την παραίτησή της το 2012 από τον σύλλογο ΔΕΠ της σχολής, διαμαρτυρόμενη για τις παρατεταμένες απεργίες του συλλόγου και των διοικητικών, δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως «οι ασταμάτητες απεργίες και οι “αγωνιστικές κινητοποιήσεις” έχουν διαλύσει την χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια».
Η πολιτική θέση και η στάση της εντός και εκτός του πανεπιστημίου μας είναι ξεκάθαρη και σίγουρα την τοποθετεί απέναντι μας. Αυτή θέλει ένα πανεπιστήμιο χωρίς αγώνες, χωρίς αντίσταση, χωρίς στέκια, αναρχικούς και «βρώμικους» τοίχους. Ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα λειτουργεί «εύρυθμα» ως ναός της «αντικειμενικής» γνώσης του διδάσκοντος, ως πεδίο κερδοφορίας για εργολάβους και λοιπά αφεντικά, ως πρόσφορο έδαφος για τα επωφελή για την αγορά ερευνητικά προγράμματα. Ένα πανεπιστήμιο το οποίο φοράει την ταμπέλα του «δημόσιου και δωρεάν» για να καλύψει την αθλιότητα του. Εμείς από την άλλη, παλεύουμε για την εκμεταλλευόμενη κοινωνική βάση στην οποία ανήκουμε, συλλογικοποιώντας τη δράση μας τόσο εντός, όσο και εκτός του πανεπιστημίου. Στόχος μας είναι να αντισταθούμε συλλογικά σε πρακτικές καθηγητών που γονατίζουν την αξιοπρέπεια μας, να αντισταθούμε στην καθεστωτική προπαγάνδα και τους σάπιους φορείς της.
Γι αυτούς τους λόγους, σεβόμενες/οι την εμμονή της κ. Ευθυμίου με τους «ελεεινούς» αναρχικούς και την «βανδαλιστική» τους δράση, προχωρήσαμε στην αναγραφή συνθημάτων στο γραφείο της και στις αίθουσες όπου εξετάζονται μαθήματά της, θέλοντας να της γνωστοποιήσουμε την παρουσία μας στη σχολή και να την προειδοποιήσουμε να αλλάξει τακτική, καθώς θα μας βρει απέναντι της.
Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες από την παρέμβαση. Το παραπάνω κείμενο μοιράστηκε σε φοιτητές/τριες εντός των αιθουσών, κατά την διάρκεια εξέτασης μαθημάτων της Μαρίας Ευθυμίου.
