Λάμπρος Φούντας, ΠΑΡΩΝ
Ένα κίνημα που ξεχνάει τους νεκρούς του, είναι ένα κίνημα χωρίς προοπτική, ένα κίνημα χωρίς ταυτότητα, ένα κίνημα χωρίς αυθεντικά επαναστατικές αξίες. Είναι στην πραγματικότητα ένα κίνημα νεκρό που αγνοεί την ιστορική του συνέχεια.
Στις 10 Μαρτίου 2010 ο Λάμπρος Φούντας έπεφτε νεκρός από καθεστωτικά πυρά στην Δάφνη, αγωνιζόμενος για την επαναστατική ανατροπή του συστήματος και για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος που θα ανοίξει τον δρόμο σε αυτή την ιστορικά αναγκαία και αξιακά δίκαιη προοπτική. Έπεσε νεκρός για να μην περάσει δίχως αντίσταση η πολιτική των μνημονίων, της μεγάλης κοινωνικής φτωχοποίησης και της διάλυσης κεκτημένων χρόνων και για να μετατραπεί η καπιταλιστική κρίση σε εφαλτήριο για την κοινωνική επανάσταση και την ανοικοδόμηση της κοινωνίας χωρίς κράτος και με τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν.
Με το παράδειγμα του, ο Λάμπρος Φούντας έδειξε σε όλους τι σημαίνει αγωνιστική αφιέρωση και διέδωσε το μήνυμα της στρατευμένης και ανυποχώρητης αντίστασης σε όλη την κοινωνία αλλά και στις νέες γενιές που εισέρχονται στους αγώνες, στα μέτωπα της ταξικής και κοινωνικής πάλης, στο αναρχικό κίνημα.
Ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε από έμμισθα καθάρματα του κρατικού μηχανισμού το 2010 μέσα από τις γραμμές της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Ως μέλος της οργάνωσης, βρέθηκε στην Δάφνη στο πλαίσιο προπαρασκευαστικής δράσης, σε μια περίοδο που η οργάνωση στόχευε ενάντια σε θεσμούς και μηχανισμούς του καπιταλισμού και του κράτους που σχετίζονταν με τις μνημονιακές πολιτικές που προετοιμάζονταν εκείνο το διάστημα για να μεταβιβαστούν τα βάρη της κρίσης στον εργαζόμενο λαό και την ταξικά προσδιορισμένη νεολαία. Η κρίση, τα μνημόνια, οι αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές που εγκαινιάστηκαν τότε δεν τέλειωσαν ποτέ παρά τις αντίθετες συστημικές διακηρύξεις.
Σήμερα, 14 χρόνια μετά οι λόγοι για τους οποίους ο Λάμπρος Φούντας δεσμεύτηκε στην στρατηγική του Επαναστατικού Αγώνα παραμένουν και είναι ισχυρότεροι. Οι λόγοι για τους οποίους δραστηριοποιήθηκε στο αναρχικό κίνημα είναι πάντα δίκαιοι και επιτακτικοί για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Λάμπρος Φούντας είναι σήμερα επαναστατικό λάβαρο. Είναι υψωμένη σημαία στον δρόμο για την Κοινωνική Επανάσταση. Ζει μέσα στους αγώνες και από τους αγώνες. Είναι πηγή έμπνευσης, ως επαναστατική μνήμη και ιστορικό καθήκον.
Τιμή για πάντα στον Λάμπρο Φούντα
Λευτεριά στους καταδικασμένους αγωνιστές για την δράση του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
