Ενόψει των διαδηλώσεων της 6ης Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών για την προπαγάνδιση των κινητοποιήσεων, την ευαισθητοποίηση του φοιτητικού κόσμου και την διάδοση του μηνύματος να μην μείνει τίποτα αναπάντητο.
Καλούμε στις σημερινές διαδηλώσεις οργής για τον Αλέξη, τον Κώστα και κάθε δολοφονημένο από τα πυρά του κράτους-δολοφόνο.
Παραθέτουμε φωτογραφίες και το κείμενο που μοιράστηκε.
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ. ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΔΟΛΟΦΟΝΟ
Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 ο αναρχικός μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από αστυνομικά πυρά στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια. Αυτή η ωμή έκφραση της κρατικής βίας η οποία είχε ως αποτέλεσμα την τόσο άδικη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από τους μπάτσους – δολοφόνους Κορκονέα και Σαραλιώτη, πυροδότησε την μεγαλύτερη σε έκταση και ένταση εξέγερση που έλαβε χώρα μεταπολιτευτικά στον ελλαδικό χώρο. Στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 ένας χείμαρρος κοινωνικής οργής ξεχύθηκε στους δρόμους και μέσα από την μεγάλη εξεγερσιακή δυναμική που αναπτύχθηκε, μια ολόκληρη γενιά αμφισβήτησε στην πράξη την κρατική εξουσία και τους ένστολους προστάτες της.
Το άστρο της εξέγερσης του 2008 συνεχίζει να φωτίζει μέχρι και σήμερα εμπνέοντας κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, καθέναν και καθεμία που ασφυκτιά μέσα σε αυτό το σάπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, μέσα σε αυτή την άδικη, ταξική κοινωνία. Η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν ήταν ούτε ένα τυχαίο ούτε ένα απροσδόκητο γεγονός. Δεν ήταν η κακιά στιγμή ούτε μια στιγμιαία εν θερμώ απόφαση που όπλισε το χέρι του δολοφόνου Κορκονέα. Αντιθέτως, ήταν η μοιραία συνέπεια και το αποκορύφωμα μιας διαρκώς αυξανόμενης καταστολής η οποία λάμβανε όλο και πιο στυγνό χαρακτήρα. Δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε την κρατική δολοφονία του Αλέξη και το μεγάλο εξεργερσιακό κύμα που ακολούθησε εάν δεν τα δούμε μέσα από το πρίσμα της εποχής που συνέβησαν. Μιας εποχής που προμήνυε μεγάλες αλλαγές, με την δομική καπιταλιστική κρίση να βρίσκεται προ των πυλών και τα πρώτα της σημάδια να είναι έκδηλα μέσω της εκτίναξης του δημόσιου χρέους, την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, την πολιτική αποσταθεροποίηση και την κοινωνική απονομιμοποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Ένα τέλος εποχής είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται βάζοντας τέλος σε μια εποχή εικονικής ευμάρειας που είχε χτιστεί κατά την προηγούμενη δεκαετία πάνω στο δανεικό χρήμα, στον νεοπλουτισμό, στις αυταπάτες που επέβαλλαν μια κοινωνική και ταξική ειρήνη βασισμένη σε ένα μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο που σήμερα έχει ήδη καταρρεύσει.
Έτσι λοιπόν, η τόσο άδικη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου αποτέλεσε από την πλευρά μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Πορείες σε κάθε γωνιά της χώρας, καταλήψεις πανεπιστημίων και σχολείων, επιθέσεις σε Α.Τ, καθημερινές συγκρούσεις και οδοφράγματα συνέθεταν το σκηνικό των ημερών, μέσα από μια συλλογική διάρρηξη της συστημικής κανονικότητας που απελευθέρωσε οργή και δημιουργικότητα, μίσος για την αδικία και αγάπη για την ζωή. Μέσα από αυτή την εξέγερση, βγήκε μπροστά μια νεολαία που έβλεπε μπροστά της ένα αβέβαιο μέλλον, που αμφισβήτησε το υπάρχον σύστημα, που πολιτικοποήθηκε και ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσα από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08, ερχόμενη κοντά στις αντικρατικές και αντικαπιταλιστικές ιδέες. Είναι αυτή η γενιά που ενηλικιώθηκε μέσα στα χρόνια των μνημονίων, που βίωσε στο πετσί της την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών διαχείρισης της κρίσης από όλες τις κυβερνήσεις, δεξιές και αριστερές, που σήμερα ζει στον μόχθο και τους πενιχρούς μισθούς, μέσα στην ακρίβεια, την φτώχεια, τον φόβο του πολέμου.
Μπορεί για ορισμένους/ες από εμάς που δεν ζήσαμε την εξέγερση του 2008, να σκεφτόμαστε αυτά τα γεγονότα ως μια ιστορία που μας μεταφέρεται και η οποία έχει περάσει στο χρονοντούλαπο του παρελθόντος. Η πραγματικότητα όμως, είναι ότι ο Δεκέμβρης του 2008 με όλη αυτή την ακαταμάχητη εξεγερτικότητα και την αμφισβήτηση της κρατικής εξουσίας που έφερε στο φως είναι ακόμη επίκαιρος. Είναι ακόμη επίκαιρος γιατί οι αιτίες που γέννησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη είναι ακόμη εδώ. Γιατί η συστημική οικονομική κρίση συνεχίζει εντεινόμενη να λεηλατεί τον κοινωνικό πλούτο, γιατί οι κρατικές δολοφονίες συνεχίζονται (χωρίς να βρίσκουν τις απαντήσεις που πρέπει), γιατί όλες οι αιτίες στέκονται μπροστά μας, πιο έντονες από ποτέ.
Αυτή η πραγματικότητα επαληθεύεται για ακόμη μια φορά με τον πιο σκληρό τρόπο κατά την φετινή επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη. Χθες τα ξημερώματα στην Θεσσαλονίκη, μπάτσος πυροβολεί στο κεφάλι τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να μεταφερθεί σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική με την ζωή του να κινδυνεύει άμεσα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα εξακολουθήσει να επαναλαμβάνεται όσο κυριαρχεί αυτό το ληστρικό και δολοφονικό σύστημα που εκτελεί εν ψυχρώ 16χρονους. Έχει έρθει η ώρα να δώσουμε την απάντηση μας στο κράτος-δολοφόνο, να μην αφήσουμε καμία κρατική δολοφονία να μείνει στην σιωπή και να περάσει στην λήθη. 14 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου, το γενικό μας πρόσταγμα απέναντι σ’ αυτή την νέα δολοφονική επίθεση των έμμισθων ρουφιάνων του κράτους (που ελπίζουμε να μην αποβεί μοιραία για την ζωή του 16χρονου Κώστα) δεν μπορεί να είναι παρά το: ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ! Να αντισταθούμε συλλογικά στην κρατική τρομοκρατία και να ξαναπιάσουμε το νήμα των νέων κοινωνικών εξεγέρσεων, με την καρδιά μας στον αγώνα και την σκέψη μας στην επανάσταση και την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ – ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟ
Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής
