Δεν ξεχνάμε τον αναρχικό επαναστάτη Λάμπρο Φούντα που σαν σήμερα στις 10 Μαρτίου 2010 έπεσε μαχόμενος στην Δάφνη από τις σφαίρες ένστολων μισθοφόρων του κράτους και του κεφαλαίου. Δεν ξεχνάμε τον Επαναστατικό Αγώνα, την οργάνωση μέσα από την οποία πολέμησε και στο πλαίσιο προπαρασκευαστικής της ενέργειας έπεσε νεκρός στην Δάφνη. Δεν ξεχνάμε ότι ο σύντροφος πότισε το δέντρο της ελευθερίας και πέρασε στην επαναστατική ιστορία ως μνήμη και επαναστατικό καθήκον για τις επόμενες γενιές.
13 χρόνια μετά οι λόγοι για τους οποίους ο Λάμπρος αγωνίστηκε καθώς και η στρατηγική στην οποία δεσμεύτηκε για την μετατροπή της πιο βαθιάς κρίσης στην ιστορία του καπιταλισμού σε ευκαιρία για την ανατροπή και την Κοινωνική Επανάσταση παραμένουν δραματικά επίκαιρα. Η καπιταλιστική κρίση μαίνεται πιο οξυμένη, τα μνημόνια με ότι αυτά συνεπάγονται για την κοινωνική πλειοψηφία δεν έπαυσαν ποτέ παρά τις αντίθετες κυβερνητικές διακηρύξεις και οι πολιτικές αντιμετώπισης του νέου επεισοδίου της κρίσης, οι πόλεμοι και η παγκόσμια πολιτική, οικονομική και γεωπολιτική αστάθεια έχουν καταστήσει τον πλανήτη ένα καζάνι που βράζει.
Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που προελαύνει, τόσο στους αγώνες του παρόντος, όσο και σε αυτούς του μέλλοντος, ο Λάμπρος Φούντας θα είναι υψωμένο λάβαρο και υψηλό σύμβολο της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Μέσα από τους αγώνες οι νεκροί μας δεν πεθαίνουν ποτέ.
Στις 10 του Μάρτη κανείς δεν πεθαίνει η 10η του Μάρτη αντάρτες γεννά
Λευτεριά στα αμετανόητα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη που όλα αυτά τα χρόνια κράτησαν ψηλά την σημαία του αγώνα και την μνήμη του συντρόφου τους στον Επαναστατικό Αγώνα.
Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής
